فهرست مطالب
مهارت های اجتماعی (Social Skills) در کودکان
مهارت های اجتماعی خوب به بچه ها این امکان را می دهد تا لذت بیشتری از بودن با همسالان خود ببرند همچنین مهارت های اجتماعی میتواند مقبولیت اجتماعی کودک را به همراه داشته باشد . کودکانی که مهارت های اجتماعی بالایی دارند اغلب در سلامت روانی نمره ی قابل قبولی میگیرند. به عنوان مثال ، یک مطالعه نشان میدهد که مهارت های خوب اجتماعی باعث کاهش استرس در کودکان میشود.
مهارت های اجتماعی مجموعه مهارت هایی است که همزمان با بزرگ شدن کودکان نیاز به اصلاح مداوم دارد همچنین اینطور نیست که ما بگوییم مهارت های اجتماعی فرزند شما در حد صفر یا صد است بلکه این مهارت ها را میتوان با تلاش و تمرین آموخت و تقویت کرد.
به دنبال لحظات قابل آموزش باشید که بتوانید به بچه های خود در بهتر انجام دادن کار ها کمک کنید. بعضی از مهارت های اجتماعی کاملاً پیچیده است مانند اینکه هنگام مشاهده اذیت و آزار دیگران نباید ساکت ایستاد و در مقابل اگر با نظر داور مسابقات موافق نیستید باید سکوت کنید .
فواید مهارت های اجتماعی
مهارت های اجتماعی طیف گسترده ای از مزایا را به کودکان می دهد. این مهارت ها با موفقیت بیشتر در مدرسه و روابط بهتر با همسالان ارتباط مستقیم دارند.
- نتایج تحصیلی و شغلی بهتر : محققان دانشگاه پن ایالتی و دانشگاه دوک دریافتند کودکانی که در پنج سالگی در به اشتراک گذاری ، گوش دادن ، همکاری و پیروی از قوانین بهتر هستند ، بیشتر به دانشگاه می روند. همچنین احتمال کار آنها در تمام سن 25 سالگی بیشتر بود.
- موفقیت بهتر در زندگی : مهارت های خوب اجتماعی همچنین می تواند به کودکان کمک کند تا آینده ای روشن تر داشته باشند. بر اساس مطالعه ای که در مجله سلامت عمومی آمریكا منتشر شده است ، مهارت های اجتماعی و عاطفی كودك در مهدكودك می تواند بزرگترین عامل پیش بینی موفقیت در بزرگسالی باشد.
- دوستی های قویتر : کودکانی که مهارت اجتماعی بالایی دارند و می توانند با همسالان خود کنار بیایند ، راحت تر دوست می شوند. در حقیقت ، یک مطالعه منتشر شده در دایره المعارف بین المللی علوم اجتماعی و رفتاری نشان می دهد که دوستی های دوران کودکی برای سلامت روان کودکان مفید است.
بنابراین ، پیامدهای احتمالی مهارت های اجتماعی ضعیف چیست؟ کودکانی که فاقد مهارت های اجتماعی و عاطفی بودند به احتمال زیاد:
- وابستگی به کمک های دیگران
- مشکل حقوقی
- مسائل سو مصرف مواد
- مسائل مربوط به روابط بین فردی
نداشتن مهارت های اجتماعی برای تعامل با دیگران ممکن است برای کودک استرس به همراه داشته باشد. به عنوان مثال ، زمانی که کودک دور از خانواده باشد و قادر به برقراری ارتباط با دیگران نباشد این موقعیت برای کودک استرس به همراه می آورد .
خبر خوب این است که مهارت های اجتماعی قابل آموزش است. هرگز شروع یادگیری مهارت های اجتماعی زود نیست همچنین هرگز برای قوی کردن مهارت های اجتماعی کودکان دیر نیست. ابتدا با ابتدایی ترین مهارت های اجتماعی شروع کنید و به مرور زمان مهارت های کودک خود را قوی کنید.
محققان دریافته اند كه كودكان پس از یادگیری مهارت های اجتماعی جدید ، كورتیزول (هورمونی كه در شرایط استرس زا ترشح می شود) کمتری ، ترشح میکنند و این به آن معناست که مهارت های اجتماعی باعث کاهش استرس کودک شما میشود.
اشتراک گذاری
به اشتراک گذاشتن چاشت ( میان وعده ) یا یک اسباب بازی می تواند کمک زیادی در ایجاد و حفظ دوستی در کودکان می کند . طبق تحقیقی که در Science Psychological منتشر شده است ، کودکان در سن دو سالگی ممکن است تمایل به اشتراک گذاری با دیگران را نشان دهند – اما معمولا زمانی این کار را انجام میدهند که منابع آنها فراوان باشد.
کودکان در سنین سه تا شش سالگی اغلب در مورد تقسیم منابعی که هزینه دارند ، خودخواه هستند. بچه ها ممکن است تمایل نداشته باشند که نیمی از کلوچه خود را با دوست خود به اشتراک بگذارند زیرا این بدان معناست که از لذت کمتری برخوردار خواهند شد. همین کودکان ممکن است به راحتی اسباب بازی ای را که دیگر علاقه ای به بازی با آن ندارند ، به اشتراک بگذارند.
در هفت یا هشت سالگی ، بچه ها بیشتر به انصاف توجه می کنند و تمایل بیشتری برای اشتراک گذاری دارند. کودکانی که احساس خوبی نسبت به خود دارند اغلب تمایل به اشتراک گذاری دارند و این چرخه به آنها کمک می کند احساس خوبی نسبت به خود داشته باشند. آموزش به اشتراک گذاشتن در کودکان می تواند به افزایش عزت نفس آنها کمک کند .
چگونه تمرین کنیم
کودک خود تشویق به اشتراک گذاری کنید و احساس او را در احساس دیگران نشان دهید. چیزی مانند این بگویید: ”تو تصمیم گرفتی که میان وعده خود را با خواهرت به اشتراک بگذاری، شرط می بندم که تو با این کار خواهرت را خوشحال کردی، این کار خوبی است. ”
همکاری
همکاری به معنای همکاری مشترک برای دستیابی به یک هدف مشترک است. بچه هایی که همکاری می کنند وقتی دیگران درخواست کمک می کنند تمام تلاش خود را برای رسیدن به هدف پای کار میگذارند.
مهارت همکاری برای موفقیت در زندگی در یک جامعه ضروری است. کودک شما باید در زمین بازی و همچنین در کلاس با همکلاسی ها همکاری کند.
در حدود سه و نیم سالگی ، کودکان خردسال می توانند برای رسیدن به یک هدف مشترک با همسالان خود کار کنند. برای کودکان ، همکاری ممکن است شامل ساختن یک برج اسباب بازی با دیگر کودکان یا بازی ای باشد که همه افراد در آن مشارکت میکنند.
بعضی از آنها ممکن است موقعیت رهبری تیم را بدست آورند در حالی که دیگران با رعایت قوانین احساس راحتی بیشتری می کنند در هر صورت ، همکاری فرصت خوبی برای بچه ها است تا بیشتر در مورد خود بیاموزند.
چگونه تمرین کنیم
در مورد اهمیت کار تیمی و چگونگی راحت تر بودن مشاغل وقتی همه با هم همکاری می کنند صحبت کنید.
فرصت هایی را برای همکاری همه خانواده ایجاد کنید. به عنوان مثال در هنگام تهیه یک غذا تقسیم کار کنید و هر نفر یک قسمت از کار را جلو ببرد و در بین مراحل از اهمیت همکاری بین قسمت های مختلف یک تیم آشپزی صحبت کنید.
گوش دادن
گوش دادن فقط ساکت ماندن و گوش دادن به صحبت های طرف مقابل نیست بلکه به معنای جذب شدن واقعی به گفته های او است. گوش دادن همچنین یکی از مولفه های مهم ارتباط سالم است. به هر حال ، بیشتر یادگیری در مدرسه به توانایی کودک در گوش دادن به سخنان معلم بستگی دارد.
درک مطالب ، یادداشت برداری و فکر کردن در مورد آنچه گفته می شود با پیشرفت تحصیلی کودک از اهمیت بیشتری برخوردار است. دادن فرصت های فراوان به کودک برای تمرین گوش دادن می تواند این مهارت را تقویت کند.
بسیار ضروری است که کودک شما بداند چگونه به رئیس خود ، یک شریک رمانتیک و دوستانش گوش فرا دهد ، بزرگ شود. این مهارت ممکن است مهارت دشوارتری در عصر دستگاه های دیجیتال باشد زیرا بسیاری از افراد زمانی که درگیر مکالمه هستند تمایل دارند به تلفن های هوشمند خود خیره شوند.
چگونه تمرین کنیم
هنگام خواندن کتاب برای فرزندان خود ، به طور متناوب خواندن کتاب را متوقف کنید و از آنها بخواهید تا درباره آنچه می خوانید برای شما بگویند. مکث کنید و بگویید : ” آنچه را که تاکنون در مورد داستان به یاد می آوری به من بگو.”به آنها کمک کنید تا خلا های خود را پر کنند و آنها را تشویق کنید که در ادامه کار به گوش دادن ادامه دهند.
پیروی از دستورالعمل ها
کودکانی که برای پیروی از دستورالعمل ها تلاش می کنند ، پیامدهای مختلفی را تجربه می کنند. از اینکه مجبور شوید تکالیف خود را دوباره انجام دهید تا اینکه به دلیل رفتار نامناسب دچار مشکل شوید ، رعایت نکردن دستورالعمل ها می تواند مشکل بزرگی باشد.
چه به کودکان خود دستور دهید اتاق خود را تمیز کنند و چه به آنها می گویید که چگونه مهارت های فوتبال خود را ارتقا دهند ، برای بچه ها مهم است که بتوانند جهت بگیرند و دستورالعمل ها را دنبال کنند.
قبل از اینکه انتظار داشته باشید فرزندتان در رعایت دستورالعمل ها خوب عمل کند ، ضروری است که در راهنمایی ، مهارت کافی داشته باشید . برخی از اشتباهات که باید جلوی آن ها را بگیریم :
- به کودک خردسال همزمان بیش از یک جهت ندهید . به جای اینکه بگویید: “کفش های خود را بردار ، کتاب هایت را کنار بگذار و دست های خود را بشوی” ، قبل از دستور بعدی صبر کن تا کفش ها برداشته شود.
- دستورالعمل های خود را به عنوان یک سوال بیان نکنید . با پرسیدن ، “اسباب بازی هایت را بر می داری؟” به این معنی است که بچه های شما گزینه نه گفتن را دارند. پس از اینکه به فرزندان خود دستورالعمل دادید ، از آنها بخواهید آنچه را که گفتید تکرار کنند. بپرسید ، “حالا شما چه کاری باید انجام دهید؟” و منتظر بمانید تا آنچه را شنیدند برای شما توضیح دهند.
- فراموش نکنید که اشتباهات طبیعی است . طبیعی است که بچه های خردسال حواسشان را پرت کنند ، رفتارهای تکانشی داشته باشند یا کاری را که قرار است انجام دهند فراموش کنند. به هر اشتباه به عنوان فرصتی نگاه کنید تا به آنها کمک کند مهارت های خود را تقویت کنند.
چگونه تمرین کنیم
کودک خود را برای دنبال کردن دستورالعمل ها با گفتن جملاتی مانند: “متشکرم که اولین باری که به شما گفتم تلویزیون را خاموش کنید ، تلویزیون را خاموش کردید” تحسین کنید..
احترام به فضای شخصی
بعضی از کودکان هنگامی که با آنها هم صحبت میشویم بدون اینکه تصور کنند فرد دیگر احساس ناراحتی میکند به دامان آن ها می روند. این نکته بسیار مهم است که به بچه ها یاد دهید چگونه به فضای شخصی دیگران احترام بگذارند.
اگر کودک شما بی حوصله چیزهایی را از دست افراد می گیرد یا اصرار به گرفتن آنها میکند، عواقب آن را تعیین کنید. اگر فرزند شما در حین صحبت به دامان آشنایان خود میرود یا نزدیک به افراد می ایستد ، از آن به عنوان لحظه ای قابل آموزش استفاده کنید.
چگونه تمرین کنیم
به کودکان خود بیاموزید تا هنگام گفتگو به اندازه یک بازو از مردم بایستند. هنگامی که آنها در صف ایستاده اند ، در مورد چگونگی نزدیک بودن با فرد مقابل صحبت کنید . همچنین میتوانید سناریوهای مختلف را برای کمک به کودکان در توصیف فضای شخصی مناسب ایفا کنید.
برقراری ارتباط چشمی
تماس چشمی قسمت مهمی از ارتباط است. بعضی از بچه ها تلاش می کنند به شخصی که با او صحبت می کنند نگاه کنند. آیا کودک شما خجالتی است و ترجیح می دهد به زمین خیره شود یا وقتی در یک فعالیت دیگر غرق می شود به راحتی به افراد نگاه نمی کند ،این نکته بسیار مهم است که بر اهمیت تماس چشمی خوب تأکید کنید.
اگر کودک شما با تماس چشمی مشکل دارد ، در همان لحظه سریع یادآوری کنید. با صدای ملایم ، بپرسید ، “وقتی کسی با شما صحبت می کند چشمان شما باید کجا برود؟” و زمانیکه کودک به یاد می آورد هنگام صحبت کردن به دیگران نگاه کند ، او را تحسین کنید.
چگونه تمرین کنیم
حتی ممکن است به کودکان خود نشان دهید که داشتن مکالمه با شخصی که تماس چشمی برقرار نمی کند چه حسی دارد:
- هنگامی که به زمین خیره می شوید ، چشمانتان را می بندید ، یا به اطراف نگاه می کنید از آنها بخواهید تا داستانی را به اشتراک بگذارند.
- از آنها دعوت کنید تا داستانی را تعریف کرده و ارتباط چشمی مناسبی برقرار کنند.
- پس از آن ، درباره احساس آن در هر سناریو بحث کنید.
مودب بودن
لطفاً و متشکرم بگویید، معلمان ، آشنایان و سایر بچه ها به یک کودک خوش اخلاق احترام می گذارند و این نکته بسیار مهم است که بچه ها بدانند چگونه باید مودب باشند خصوصاً وقتی در خانه دیگران یا در مدرسه هستند .
چگونه تمرین کنیم
با رفتار خود الگوی خوبی باشید. این به این معنی است که به طور منظم به کودک خود بگویید: “نه ، متشکرم” و “بله ، لطفا”.
هنگام تعامل با افراد حتماً از آداب و رفتار خود برای آموزش به کودکتان استفاده کنید. هنگامی که فرزندانتان ادب را فراموش می کنند یادآوری کنید و آنها را تشویق کنید.
سخنی از مدرسه گردی
اگر به نظر می رسد فرزند شما مهارت های اجتماعی را رعایت نمیکند ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. اگرچه ممکن است دادن فرصت به کودک این مشکل را برطرف کند.
کودکانی که دارای مشکلات بهداشت روان هستند مانند اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) یا اوتیسم ممکن است از نظر اجتماعی عقب باشند. یک پزشک می تواند کودک شما را ارزیابی کند و تشخیص دهد که آیا برای بهبود مهارت های اجتماعی به درمان نیاز است یا خیر.